پولیپ بینی چیست؟ علائم ، تشخیص و درمان

پولیپ بینی ، رشد خوش خیم غشای مخاطی در نتیجه التهاب طولانی مدت در بینی یا سینوس ها به دلیل عفونت طولانی مدت، قرار گرفتن در معرض آلرژن ها و برخی اختلالات ایمنی است.
پولیپ بینی و سینوس (سینوس) می تواند هم در بزرگسالان و هم در کودکان رخ دهد، اما در بزرگسالان شایع تر است. دارودرمانی به کاهش اندازه پولیپ ها یا کاهش رشد آنها کمک می کند، اما گاهی اوقات جراحی برای متوقف کردن علائم بیماری انجام می شود. علیرغم درمان موفقیت آمیز، پولیپ ها ممکن است مجددا رشد کنند.

علائم پولیپ بینی

اغلب، پولیپ های کوچک باعث ناراحتی در بیماران نمی شوند. اما، پولیپ های بزرگ یا متعدد، می توانند مجاری بینی را مسدود نموده و منجر به مشکلات تنفسی، کاهش حس بویایی و عفونت های تنفسی مکرر شوند.

شایع ترین علائم عبارتند از:
– آبریزش مزمن بینی
– سخت شدن تنفس از طریق بینی
– کاهش یا عدم وجود حس بویایی
– عدم حس طعم ها
– درد صورت و سایر قسمت های سر
– احساس سنگینی، ناراحتی در ناحیه چشم ها، دیواره های جلویی سینوس ها، سر
– خروپف کردن هنگام خواب

عوامل خطر برای ایجاد پولیپوز

محرک های تشکیل هر گونه تغییر در بدن مانند آلرژی یا عفونت ، التهاب مزمن غشای مخاطی بینی و سینوس ها را تحریک می کند. ژنتیک نیز نقش دارد. اگر در میان اقوام افراد مبتلا به پولیپ بینی وجود داشته باشد، احتمال ابتلای فرد به پولیپ بینی بیشتر است.

علل پولیپ بینی

دانشمندان به طور کامل دلایل ظهور و رشد پولیپ ها را درک نمی کنند. کاملاً مشخص نیست که چرا التهاب مداوم باعث ایجاد پولیپ در برخی افراد می شود و در برخی دیگر نه.
شواهدی وجود دارد که نشان می دهد افرادی که دچار پولیپ می شوند، پاسخ ایمنی متفاوت و نشانگرهای شیمیایی مخاطی متمایز دارند.

شرایطی که اغلب با پولیپوز همراه است:

– آسم برونش که با التهاب طولانی مدت تمام دستگاه تنفسی همراه است.
– حساسیت به آسپرین، عدم تحمل برخی از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی باعث ایجاد یک واکنش التهابی در مخاط تنفسی در پاسخ به دارو می شود.
– سینوزیت قارچی آلرژیک ، حساس شدن مخاط بینی و سینوس های پارانازال به قارچ های میکروسکوپی و هاگ آنها.
-ئ فیبروز کیستیک ، یک اختلال ژنتیکی است که ترشح بسیار چسبناکی بر روی غشای مخاطی دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی ایجاد می ‌کند.
– گرانولوماتوز ائوزینوفیلیک (سندرم چرگ اشتراوس)، یک آسیب شناسی نادر همراه با التهاب رگ های خونی

نحوه تشخیص پولیپ بینی

پزشک می تواند بیماری را بر اساس پاسخ شما به سوالات مربوط به علائم، معاینه فیزیکی، رینوسکوپی (معاینه بصری حفره بینی با استفاده از نور و آینه بینی) تشخیص دهد. اما برای تعیین تاکتیک های درمان، ممکن است نیاز به معاینه اضافی باشد.

مطالعات تشخیصی اضافی برای پولیپوز:

– آندوسکوپی با استفاده از آندوسکوپ، پزشک می تواند معاینه کامل حفره بینی را انجام دهد.
– سی تی اسکن . تصاویر به دست آمده توسط تسی تی اسکن،  اطلاعاتی در مورد میزان درگیری پولیپوز بینی یا سینوسی ارائه می دهد. این آزمایش ها همچنین ممکن است به پزشک کمک کند تا وجود سایر ناهنجاری ها مانند تغییر شکل تیغه بینی، بزرگ شدن شاخک های بینی را تشخیص دهد. با توجه به سی تی اسکن، پزشک ممکن است به رشد تومور غیر از پولیپ (بدخیم یا خوش خیم) مشکوک شود.
– تشخیص آلرژی. پزشک ممکن است روش های اضافی مانند رینوسیتوگرام، آزمایش خون برای IgE، پروتئین کاتیونی ائوزینوفیلیک، آزمایش‌های اسکریفیکاسیون را برای تشخیص آلرژی تجویز کند: . این برای شناسایی وجود یک آسیب شناسی آلرژیک که به ایجاد پولیپوز کمک می کند ضروری است.
– آزمایش فیبروز کیستیک . کودکی که با سینوزیت پولیپوز مزمن تشخیص داده شده است باید از نظر فیبروز کیستیک معاینه شود. این یک بیماری ارثی است که ترشح غدد را مختل می کند، که منجر به التهاب مزمن دستگاه تنفسی وایجاد پولیپوز می شود.

درمان پولیپ بینی

درمان التهاب مزمن سینوس (با یا بدون پولیپ) کار دشواری است که نیاز به درمان پیچیده دارد.
یک تیم از پزشکان (درمانگر، آلرژیست – ایمونولوژیست، متخصص گوش و حلق و بینی) باید در درمان بیماری شرکت کنند تا یک رژیم درمانی موثر تعیین شود.
هدف از درمان پولیپ بینی کاهش اندازه پولیپ ها یا از بین بردن آنها است. مرحله اول با دارو درمانی شروع می شود. با راندمان کم دارو درمانی، پزشک به درمان جراحی متوسل می شود. درست است که جراحی کامل را فراهم نمی کند، اما به طور قابل توجهی روند بیماری را بهبود می بخشد. بنابراین، ادامه درمان محافظه کارانه در دوره بعد از عمل ضروری است.
درمان با دارو درمانی شروع می شود که به کاهش یا ناپدید شدن حتی پولیپ های بزرگ کمک می کند.

درمان پزشکی معمولاً شامل:

– کورتیکواستروئیدهای بینی
کورتیکواستروئیدهای بینی یک اثر ضد التهابی عمدتا موضعی دارند. آنها به عنوان اسپری بینی (با مومتازون، بکلومتازون) استفاده می شوند و به کاهش پولیپ بینی کمک می کنند.
– کورتیکواستروئیدهای سیستمیک
– اگر تجویز داروهای بینی مؤثر نباشد، کورتیکواستروئیدهای سیستمیک (دگزامتازون، پردنیزولون و غیره) به صورت خوراکی یا تزریقی تجویز می شوند. از آنجایی که کورتیکواستروئیدهای خوراکی یا تزریقی با خطر عوارض جانبی جدی همراه است، این داروها برای مدت طولانی تجویز نمی شوند.
همچنین، پزشک ممکن است داروهای دیگری را تجویز کند که بر التهاب مخاط تأثیر می گذارد. اینها ممکن است شامل داروهای مختلف برای درمان آسیب شناسی آلرژیک (مسدود کننده های گیرنده لکوترین، آنتی هیستامین ها، کروموگلیکات ها)، داروهای ضد باکتری برای درمان عفونت های طولانی مدت یا عود کننده باشد.