در پزشکی، قارچ ناخن که با نام اونیکومیکوزیس شناخته می شود ، یک بیماری قارچی است که بر روی ناخن انگشتان دست یا پا تاثیر می گذارد. این یک بیماری نسبتاً شایع بوده و در حدود 27٪ از افراد رخ می دهد و در پاها 2 برابر بیشتر از روی دست ها ایجاد می شود.
علائم و نشانه های قارچ ناخن
تشخیص اونیکومیکوزیس بسیار آسان است، زیرا علائم آن روی ناخن ها قابل چشم پوشی نیست. ابتدا صدف ناخن کدر و خشن شده و درخشندگی براق خود را از دست می دهند. سپس ناخن به جای صورتی، زرد، سفید یا خاکستری می شود. علاوه بر این، سایر علائم مشخصه قارچ ظاهر می شود که عبارتند از:
– افزایش ضخامت صدف ناخن
– نقص به شکل راه راه، خم، بی نظمی و امواج
– لایه لایه و خرد شدن صدف ناخن
– بوی نامطبوع از ناخن
در نتیجه ناخن کاملا از بین می رود و لایه برداری می کند و بستر ناخن را نمایان می کند. پوست کنار صدف ناخن قرمز می شود و باعث خارش شدید می گردد.
علل
علت اصلی قارچ ناخن ، عفونت با قارچ های بیماری زا است. آنها روی ناخن تکثیر شده و از آن برای تغذیه خود استفاده می کنند. بیشترین خطر ابتلا به عفونت در افرادی است که هنگام بازدید از مکان های عمومی با رطوبت بالا مانند حمام، استخر، سونا و غیره از قوانین بهداشت فردی پیروی نمی کنند. راه های مختلفی برای انتقال عفونت قارچی وجود دارد:
تماس مستقیم: قارچ از ناخن یک فرد مبتلا ، به پوست یک فرد سالم در هنگام دست دادن می رسد.
مسیر خانگی عفونت هنگام استفاده از وسایل شخصی فرد مبتلا مانند کفش یا حوله رخ می دهد.
– همچنین، قارچ زمانی قابل انتقال است که:
لمس سطوح آلوده: قفسه ها در سونا یا حمام، فرش در حمام.
راه رفتن با پای برهنه در طبیعت
در حین عمل پدیکور اگر ناخن کار از ابزار ضد عفونی ضعیف استفاده کرده باشد و غیره.
عوامل خطر
بروز اونیکومیکوزیس در سن 60 سالگی افزایش می یابد. در این زمان، احتمال ابتلا به چنین عفونتی 60٪ است که با کاهش سرعت متابولیسم، به ویژه در قسمت های انتهایی بدن، که دقیقاً انگشتان دست و پا هستند، توضیح داده می شود.
سایر عوامل خطر برای ایجاد قارچ ناخن عبارتند از:
– دیابت
– بیماری واریس
– آسیب های ناخن و بافت های مجاور
– HIV و سایر شرایط نقص ایمنی
– استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک ها
– ضعف ایمنی
– بیماری های عروقی و پوستی، درماتیت، بثورات پوشک
– اختلالات گردش خون در اندام ها
– بهداشت ناکافی
تشخیص قارچ ناخن
اول از همه، برای آزمایشات میکروسکوپی فرستاده می شود، که به پزشک امکان می دهد حضور پاتوژن را شناسایی کند ، سپس ، برای انتخاب درمان مناسب برای قارچ ناخن پا، لازم است نوع آن مشخص تشخیص اونیکومیکوزیس متخصص پوست با تشخیص و درمان اونیکومیکوزیس سروکار دارد.
در وقت ملاقات، پزشک وضعیت ناخن، پوست، غشاهای مخاطی و موهای بیمار را ارزیابی می کند و پوست را تحت بزرگنمایی بررسی می کند. به موازات معاینه، متخصص یک شرح حال و سوابق بیماری از بیمار جمع آوری می کند و از بیمار در مورد سبک زندگی، تغذیه، عادات خانه و روش های مراقبتی می پرسد.
در صورت مشکوک بودن به اونیکومیکوز، پزشک آزمایش های آزمایشگاهی را تجویز می کند.
درمان
در مراحل اولیه بیماری، به عنوان یک قاعده، درمان موضعی تجویز می شود که شامل استفاده از کرم ها و پمادهایی با اثرات ضد قارچی است.
محلول های ضد عفونی کننده نیز به عنوان داروهای خارجی برای قارچ ناخن استفاده می شود. علاوه بر داروهای موثر برای اونیکومیکوز ناخن، آنتی هیستامین ها و داروهای حساسیت زدایی نیز تجویز می شود که تورم، التهاب و حساسیت را تسکین می دهد.
اگر ناخن به طور کامل تحت تأثیر قارچ قرار گیرد و درمان دارویی نتایج مثبتی به همراه نداشته باشد، ناخن تحت عمل جراحی قرار می گیرد. همچنین، با شکل کلی اونیکومیکوزیس، داروهای ضد قارچ به صورت خوراکی به شکل قرص تجویز می شود که اثر سیستمیک بر بدن دارد.
درمان اونیکومیکوزیس می تواند موضعی، سیستمیک یا ترکیبی باشد. درمان اصلاحی نیز ممکن است مورد نیاز باشد، که با هدف از بین بردن بیماری های همراه است.
با درمان موضعی، داروهای ضد قارچ مستقیماً روی صفحه ناخن و برآمدگی ناخن اعمال می شود. در این حالت، دارو روی سطح ناخن متمرکز می شود و به جریان خون نفوذ نمی کند و خطر عوارض جانبی را از بین می برد.
با این حال، با درمان موضعی، دارو همیشه نمی تواند به کلنی قارچ ها برسد، به خصوص اگر در عمق بستر ناخن قرار داشته باشد.
قبل از استفاده از داروهای موضعی، قسمت آسیب دیده ناخن باید برداشته شود. در خانه، می توانید از یک چسب کراتولیتیک استفاده کنید که حاوی مقدار کمی اسید است و می تواند ناخن را نرم کند.
درمان سیستمیک به عامل ضد قارچ اجازه می دهد تا از طریق خون وارد محل ضایعه شود ، صرف نظر از اینکه کلنی قارچ ها تا چه حد عمیق پنهان شده است.
انواع اصلی داروهای سیستمیک برای درمان اونیکومیکوزیس:
– عوامل ضد قارچ
– ضد عفونی کننده ها که دارای اثرات ضد قارچی و ضد باکتریایی هستند.
– داروهای چند جزئی که همچنین ممکن است حاوی مواد ضد التهابی باشد.
رژیم درمانی و دوز دارو توسط پزشک تعیین می شود.
در درمان ترکیبی، درمان سیستمیک و موضعی به طور همزمان انجام می شود. این روش به پزشک امکان می دهد که اثربخشی درمان را افزایش داده و زمان آن را کاهش دهد.
– درمان اصلاحی با هدف درمان بیماری های همزمان است که می تواند دوره اونیکومیکوز را پیچیده کند. اینها شامل دیابت شیرین، آسیب شناسی تیروئید و بیماری های عروقی (به عنوان مثال، وریدهای واریسی) هستند.
تاکتیک های درمان توسط پزشک و سایر متخصصان تعیین می شود که در این مورد بیمار را با هم هدایت می کنند.