پیلونفریت یا عفونت کلیه چیست و چه علائمی دارد؟

بیماری پیلونفریت ، یک عفونت باکتریایی است که یک یا هر دو کلیه را درگیر می کند . پیلونفریت در زنان بیشتر از مردان شایع است. در فردی که مجرای ادراری سالمی دارد، این عفونت معمولاً نمی‌تواند از حالب‌ها به کلیه‌ها برود، زیرا جریان ادرار میکروارگانیسم‌ها را خارج می‌کند و حالب‌ها با ورود به مثانه بسته می‌ شوند.
خطر ابتلا به پیلونفریت در دوران بارداری افزایش می یابد ، زیرا رحم بزرگ شده به حالب ها فشار وارد می کند و تا حدی از جریان طبیعی ادرار به سمت پایین جلوگیری می کند. برخی از بیماران دچار عفونت های طولانی مدت (پیلونفریت مزمن) می شوند.

علائم عفونت کلیه (پیلونفریت) شامل چیست؟

علائم عفونت کلیه در سنین مختلف متفاوت است. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
– لرز
– تب
– درد پشت، پهلو یا کشاله ران
– حالت تهوع
– استفراغ
– ادرار کدر، تیره، خونی یا بدبو
– ادرار مکرر و دردناک
یک کودک کمتر از 2 سال مبتلا به عفونت کلیه ممکن است فقط تب بالا داشته باشد.

بزرگسالان بالای 65 سال مبتلا به عفونت کلیه ممکن است هیچ یک از علائم معمولی را نداشته باشند. یک فرد مسن ممکن است مشکلاتی دیگری داشته باشد، مانند:

– گیجی در سر
– توهمات
– گفتار نامنظم
اگر علائم عفونت کلیه را دارید باید فورا بدنبال درمان باشید. عفونت کلیه گاهی اوقات می تواند منجر به یک بیماری خطرناک به نام سپسیس شود که می تواند زندگی را تهدید کند. علائم سپسیس شامل تب، لرز، تنفس سریع و ضربان قلب، بثورات پوستی و گیجی است. در صورتی کهعفونت کلیه که مزمن یا طولانی شود می تواند باعث آسیب دائمی کلیه شود.

تشخیص عفونت کلیه (پیلونفریت)

پزشکان از تاریخچه پزشکی، معاینه فیزیکی و آزمایشات برای تشخیص عفونت کلیه استفاده می کنند. پزشک از بیمار می پرسد که آیا سابقه بیماری هایی دارید که احتمال ابتلا به عفونت کلیه را افزایش می دهد یا خیر. و سپس معاینات فیزیکی را انجام می دهد.
در صورتی که بیمار مرد بوده و پزشک مشکوک به عفونت کلیه باشد، ممکن است معاینه دیجیتال رکتوم (DRE) را تجویز کند . در طول DRE، پزشک از بیمار می خواهد که روی تخت خم شده یا به پهلو دراز بکشید و زانوهای خود را به داخل سینه جمع کند . سپس پزشک با استفاده از دستکش، انگشت روغن کاری شده را در مقعد قرار می دهد تا پروستات متورم یا بزرگ شده گردن مثانه را بررسی کند.
پزشکان ممکن است از آزمایشات آزمایشگاهی یا تصویربرداری برای تشخیص عفونت کلیه استفاده کنند.

تست های آزمایشگاهی عبارتند از:

– آزمایش ادرار
– آزمایش کشت ادرار
– تست های تشخیصی
پزشک همچنین ممکن است از تست های تشخیصی مانند سی تی اسکن، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) ، (سونوگرافی) یا اولتراسوند برای کمک به تشخیص عفونت کلیه استفاده کند.

درمان عفونت کلیه (پیلونفریت)

اگر عفونت کلیه دارید، پزشک آنتی بیوتیک تجویز می کند. حتی قبل از اینکه نتایج آزمایش شما مشخص شود . پزشک ممکن است آنتی بیوتیکی را تجویز کند که با رایج ترین انواع باکتری ها مبارزه می کند. اگرچه ممکن است علائم تسکین یابند اما باید مطمئن شوید که تمام آنتی بیوتیک هایی را که پزشک تجویز می کند مصرف می کنید.
هنگامی که نتایج آزمایشگاهی حاضر شد پزشک می تواند آنتی بیوتیک را به آنتی بیوتیکی تغییر دهد که به بهترین وجه نوع عفونت شما را درمان می کند. شما می توانید این آنتی بیوتیک ها را از طریق خوراکی یا از طریق تزریق وریدی یا هر دو مصرف کنید.
اگر چیزی، مانند سنگ کلیه یا بزرگ شدن پروستات، دستگاه ادراری شما را مسدود کند، ممکن است پزشک شما بتواند مشکل را با جراحی یا روش دیگری برطرف کند.

چگونه می توان مطمئن شد که عفونت کلیه به طور کامل از بین رفته است؟

اگر اخیراً دچار عفونت کلیه شده اید، پزشک مرتباً پس از پایان درمان، کشت ادرار را تکرار می کند تا مطمئن شود که عفونت شما به طور کامل از بین رفته و عود نکرده است. اگر آزمایش تکراری عفونت را نشان دهد، ممکن است دور دیگری از آنتی بیوتیک مصرف کنید. اگر عفونت شما عود کند، پزشک ممکن است برای مدت طولانی تری آنتی بیوتیک تجویز کند.
اگر پزشک شما آنتی بیوتیک تجویز می کند، تمام آنتی بیوتیک های تجویز شده را مصرف کنید و توصیه های پزشک خود را دنبال کنید. حتی اگر احساس بهتری داشته باشید، باید دوره کامل دارو را کامل کنید.

چگونه می توان از عفونت کلیه جلوگیری نمود؟

بسیاری از عفونت های کلیه با عفونت مثانه شروع می شوند، بنابراین پیشگیری از عفونت مثانه می تواند به پیشگیری از عفونت کلیه کمک کند. دانشمندان هنوز در تلاشند تا بهترین راه را برای جلوگیری از عفونت مثانه را بیابند، اما این تغییرات کوچک در عادات روزانه شما می تواند کمک کند:

مایعات به خصوص آب زیاد بنوشید

مایعات می توانند به پاکسازی باکتری ها از سیستم ادراری کمک کنند. بیشتر افراد سالم باید سعی کنند روزانه 200 گرم مایعات بنوشند. اگر به دلیل شرایط دیگر مانند مشکلات مثانه، نارسایی کلیه یا بیماری قلبی نیاز به نوشیدن آب کمتری دارید، از پزشک خود بپرسید که چه مقدار مایع برای شما مفید است.

اغلب و زمانی که اضطرار رخ می دهد ادرار کنید.

سعی کنید حداقل هر 3-4 ساعت یکبار ادرار کنید. زمانی که ادرار برای مدت طولانی در مثانه بماند، باکتری ها در مثانه رشد می کنند.

ادرار کردن بعد از رابطه جنسی

هم زنان و هم مردان باید مدت کوتاهی پس از رابطه جنسی ادرار کنند تا باکتری هایی که ممکن است در حین رابطه جنسی وارد مجرای ادرار شده اند دفع شوند.