تشخیص بیماری صرع با ام آر آی

تشخیص بیماری صرع با ام آر آی یکی از راه های تشخیصی این بیماری می باشد.
صرع ، نوعی اختلال در مغز است که با حملات و تشنج های مکرر مشخص می‌شود .
این بیماری به عنوان تغییر ناگهانی رفتار به دلیل تغییر موقتی در عملکرد الکتریکی مغز تعریف می شود .
به طور معمول مغز به طور مداوم تکانه های الکتریکی بسیار کمی را بصورت منظم تولید می کند. این تکانه ها از طریق پیام رسان های شیمیایی موسوم به انتقال‌دهنده عصبی در امتداد نورون ها (شبکه سلول های عصبی مغز) و در کل بدن حرکت می کند .
در صرع ریتم های الکتریکی مغز نامتعادل شده و در نتیجه تشنج های مکرر ایجاد می شود .
در بیمارانی که دچار تشنج هستند الگوی الکتریکی طبیعی در اثر انفجار های ناگهانی و همزمان انرژی الکتریکی که ممکن است به طور مختصر بر هوشیاری حرکات یا احساسات آنها تاثیر بگذارد ، مختل می شود.
معمولاً تشنج هنگامی صرع نامیده می‌شود که فرد حداقل دو مورد تشنج داشته باشد که ناشی از برخی بیماری های شناخته شده پزشکی یا برخی از شرایط مانند ترک الکل یا قند خون بسیار پایین نباشد .
اگر تشنج در ناحیه خاصی از مغز به وجود آید در این صورت علائم اولیه تشنج اغلب عملکرد آن ناحیه را منعکس می کند.
نیمه راست مغز قسمت چپ بدن را کنترل نموده و نیمه چپ مغز قسمت راست بدن را کنترل می کند.
به عنوان مثال اگر تشنج از سمت راست مغز در ناحیه ای که حرکت در انگشت شست را کنترل می کند شروع شود ، در این صورت تشنج ممکن است با تکان دادن انگشت شست یا دست چپ شروع شود.

همه چیز در مورد صرع و تشخیص بیماری صرع با ام آر آی

انواع تشنج

تشنج ها به یکی از این دو دسته اساسی تعلق دارند که شامل تشنج‌های محدود یا جزئی و تشنج گسترده می باشد.

عوامل خطر

– تولد زودرس یا وزن کم هنگام تولد
– تروما هنگام تولد (مانند کمبود اکسیژن)
– تشنج در اولین ماه زندگی
– ساختار های غیر طبیعی مغز در بدو تولد
– خونریزی در مغز
– رگ های خونی غیرطبیعی در مغز
– آسیب جدی مغزی یا کمبود اکسیژن در مغز
– تومورهای مغزی
– عفونت های مغز مانند مننژیت یا آنسفالیت
– سکته مغزی ناشی از انسداد عروق
– فلج مغزی
– ناتوانی های ذهنی
– هنگامی که تشنج روز پس از آسیب به سر رخ می دهد.
– سابقه خانوادگی صرع یا تشنج مربوط به تب
– مصرف الکل یا مواد مخدر

تشخیص بیماری صرع

پزشک متخصص ، تشخیص بیماری صرع را بر اساس علائم جسمانی بیمار و نتایج آزمایشاتی مانند الکتروانسفالوگرام (EEG) یا ام آر آی انجام می دهند.

– تشخیص صرع توسط الکتروانسفالوگرافی

در این روش نظارت بر سیگنال های الکتریکی مغز با الکترودهای متصل به پوست سر در کلینیک به صورت سرپایی انجام می گیرد .
این مطالعات توسط یک متخصص مغز و اعصاب آموزش دیده تفسیر می شوند.
پزشکان می‌توانند با اندازه گیری امواج مغزی طی چند دقیقه تا چند ساعت شواهدی از فعالیت الکتریکی غیرطبیعی در مغز را پیدا کرده و نوع تشنج بیمار و همچنین منشاء آن را تشخیص دهند .

– تشیص صرع تصویر برداری تشدید مغناطیسی (MRI)

ام آر آی از مغز به پزشک این امکان را می دهد تا ساختارهای داخلی بدن بیمار از جمله بافت مغز را با استفاده از میدان مغناطیسی و امواج رادیویی به وضوح ببیند .
آشکار شدن جزئیات ساختار مغز در تصاویر حاصل از ام آر آی به پزشک کمک می کند تا مناطق احتمالی تولید تشنج یا کانون تشنج در بیماران مبتلا به صرع را تشخیص دهد .
پروتکل های تشخیصی صرع ممکن است شامل یک بخش 3-D و برش های خاص تاج باشد .
بنابراین متخصص می ‌تواند لوب های گیج گاهی را از نظر علائم اسکلروز موقتی یا ناهنجاری بخشی از مغز به نام هیوکامپ ارزیابی کند.
انجام ام آر آی عملکردی (fMRI) می‌تواند به تعیین مکان مناطقی که گفتار ، حافظه ، حرکت یا سایر عملکردها را انجام می دهد ، کمک کند.
پزشکان مناطق عمومی مغز را که مسئول این فعالیت ها هستند درک می کنند ، اما fMRI می ‌تواند به تعیین دقیق آنها کمک کند.
در حین انجام این روش تکنسین از بیمار می‌خواهد که یک کار خاص مانند نام بردن برخی از اشیاء را انجام دهد که مناطق فعال مغز را مشخص می کند.
این امر به پزشکان این امکان را می دهد تا مراکز عملکردی خاصی را که ممکن است تحت تأثیر اختلالات تشنج قرار بگیرند را ، مشخص کنند .

درمان صرع

این بیماری ممکن است با داروهای ضد صرع (AED) ، رژیم درمانی و جراحی درمان شود.
داروها گزینه درمانی اولیه برای همه بیماران مبتلا به تشنج های متعدد ، در نظر گرفته می‌شوند . برخی از بیمارانی که فقط یک حمله تشنجی دارند و آزمایشات آنها احتمالاً عود تشنج را نشان نمی دهد ممکن است نیازی به مصرف دارو نداشته باشند .
این داروها به جای بهبود بیماری زمینه‌ای علائم صرع را درمان می‌ کنند . این داروها در اکثریت بیماران (تقریباً ۷۰ درصد) موثر بوده و بیماری را کنترل نموده و با کاهش تمایل سلول های مغزی به ارسال سیگنال‌های الکتریکی بیش از حد و گیج کننده ، از تشنج دوباره جلوگیری می کنند.
امروزه با وجود داروهای مختلف ضد صرع ، انتخاب داروی مناسب برای هر بیمار پیچیده بوده و باید توسط پزشک متخصص انجام شود.
رژیم درمانی ممکن است در بعضی از بیماران با اشکال خاص صرع استفاده شود.
رژیم های کتوژنیک و رژیم اتکینز اصلاح شده رایج ترین رژیم های غذایی برای این افراد می باشند.
رژیم های کتوژنیک یک رژیم غذایی ویژه با چربی بالا ، پروتئین کافی و کربوهیدرات کم است که طی سه تا چهار روز در بیمارستان آغاز می‌شود.
رژیم اتکینز اصلاح شده مشابه رژیم‌کتوژنیک بوده اما کمی محدود تر است.
مطالعات نشان داده اند که هر دو رژیم غذایی تقریباً در نیمی از بیماران ، تشنج ها را کاهش داده‌اند.