کم آبی بدن چه خطراتی داشته و چه باید کرد؟

کم آبی بدن ، حالت افزایش از دست دادن رطوبت از بدن است که با تشنگی، خشکی پوست و کاهش ادرار مشخص می شود. با افزایش کمبود رطوبت، فشار خون بیمار کاهش می یابد، پوست رنگ پریده می شود، اختلال در هوشیاری، تغییرات پاتولوژیک در ترکیب خون وافزایش هماتوکریت ایجاد می شود. این نام برای افزایش حجم گلبول های قرمز نسبت به حجم قسمت مایع خون است.
با توجه به اینکه بافت های بدن انسان 60٪ آب است و به نوبه خود حاوی نمک های مختلف است، بدیهی است که نقض تعادل آب و نمک مملو از شرایط پاتولوژیک و حتی بیماری ها است. بطور کلی آب برای تنظیم حرارت مناسب، عملکرد کامل اندام های گوارشی و پاکسازی بدن، برای اطمینان از فعالیت حرکتی، تنفس و بینایی لازم است. با مقدار ناکافی آب، بدن ابتدا از مایع خارج سلولی متحرک استفاده می کند و سپس از مایع درون سلولی استفاده می شود که عملکرد طبیعی بدن را مختل می کند.

کم آبی چگونه رخ می دهد؟

کم آبی بدن زمانی رخ می دهد که مایع به 40-50 میلی لیتر بر کیلوگرم کاهش یابد. در این حالت وزن بدن به دلیل از دست دادن آب 4-5 درصد کاهش می یابد. در بدن، در خون، سلول های اندام ها و بافت ها و فضای بین سلولی ، آب یافت می شود. اگر از دست دادن آب در نتیجه exsicosis به 20-25٪ برسد، ایسکمی بافت شروع می شود و نقض خون رسانی به اندام ها و بافت ها به دلیل افزایش هماتوکریت ایجاد می گردد .

علل و عوامل خطر

همه هنجارها برای شرایط استاندارد زندگی محاسبه می شوند. با این حال، گاهی اوقات حتی آب بیشتری برای جلوگیری از کم آبی مورد نیاز است. اول از همه، این برای افرادی که زیاد عرق می کنند صدق می کند و مهم نیست که چه چیزی باعث آن شده است: هوای گرم، افزایش تمرین یا اختلالات هورمونی.

بطور کلی در شرایط زیر افراد باید به میزان قابل توجهی آب بیشتری بنوشند:

– زنان حامله
– زنان شیرده
– ورزشکاران؛
– پس از مسمومیت، همراه با اسهال یا استفراغ
– پس از گرمازدگی
– در دوره تکرر ادرار

توصیه می شود هنگام رژیم ، آب بیشتری بنوشید. فردی که وزن کم می کند مواد مغذی را به مقدار معمول دریافت نمی کند. شما نمی توانید خود را در مایعات محدود کنید تا از اختلالات متابولیک جلوگیری کنید.
کم آبی بدن اغلب با بیماری های خاصی همراه است . هنگام اسهال ناشی از عفونت های روده ای، مقدار زیادی مایع از دست می رود، اما یون های قلیایی نیز همراه با آن دفع می شوند، بنابراین اسیدی شدن بدن یا اسیدوز ایجاد می شود. در کودکان، این نوع آسیب شناسی به سرعت ایجاد می شود و منجر به اختلالات شدید در عملکرد اندام های داخلی می شود. سالمونلوز، وبا و سایر اشکال گاستروانتریت می توانند منجر به کم آبی بدن شوند.
اگر بیماری با استفراغ همراه باشد، بدن اسیدهای خود را از دست می دهد. بنابراین، واکنش خون به سمت قلیایی منتقل می شود، که بر وضعیت کلی نیز تأثیر منفی می گذارد.
سوختگی سطح بدن منجر به اشکال شدید کم آبی بدن می شود. در کودکان خردسال، حتی سوختگی درجه یک، زمانی که پرخونی در ناحیه ای از بدن رخ می دهد، ممکن است با از دست دادن مایعات همراه باشد. در سوختگی های شدیدتر، هنگامی که حباب حاوی مایع بینابینی در محل آسیب ظاهر می شود، بدن مقدار قابل توجهی از پلاسمای خون را از دست می دهد . هنگامی که شکل شدید کم آبی ایجاد می شود ، اگر درمان نشود کشنده است.
از دست دادن مایعات در دیابت و دیابت بی مزه و بیماری آدیسون مشاهده می شود. بنابراین، در صورت عدم درمان، این آسیب شناسی می تواند منجر به کم آبی شدید بدن شود. این خطر در افراد مسن افزایش می یابد.
کم آبی بدن می تواند نتیجه استفاده بی رویه از دیورتیک ها باشد. آنها برای بیماران مبتلا به فشار خون بالا تجویز می شوند، اما برخی از زنان برای کاهش وزن بدن از داروهای ادرارآور استفاده می کنند. با مصرف مداوم قرص ها، بدن مایعات و الکترولیت های زیادی را از دست می دهد که باعث اختلالات شدید در کار قلب می شود.

نحوه تشخیص کم آبی بدن

این اشتباه است که تصور کنیم تشنگی نشانه کم آبی بدن است. بدن، مدتها قبل از انتقال به حالت پاتولوژیک، شروع به سیگنال دادن به نیاز به دوباره پر کردن منابع می کند.
ساده ترین آزمایش برای میزان مایعات در بدن این است که پوست پشت دست خود را نیشگون بگیرید. اگر چین بلافاصله صاف شد آب کافی وجود دارد، در غیر این صورت وقت نوشیدن آب است.
کلیه ها حداکثر 100 میلی لیتر در ساعت را پردازش می کنند، بنابراین در شرایط عادی، رسیدن به کم آبی چندان آسان نیست. اگر فردی در شرایطی باشد که از هرگونه منبع مایع محروم باشد، بدن او با
علائم خاصی واکنش نشان می دهد:
– کاهش وزن (بیش از سه درصد)
– پوست رنگپریده؛
– چشمه ای گود رفته
– کاهش دمای بدن
– افزایش ضربان قلب
– کاهش حجم ادرار یا عدم وجود کامل آن
– کمبود بزاق
– زبان متورم
– مشکل در بلع
– عرق سرد
در چنین شرایطی، خون غلیظ می شود، تعادل اسید و باز به هم می خورد. ایجاد یک تصویر کامل از تغییرات بیوشیمیایی برای بازیابی مناسب بدن مهم است.
تشخیص دهیدراتاسیون مستقل نیست، این بیماری همراه با بیماری ایجاد می شود که منجر به از دست دادن بیش از حد مایعات شده است. بنابراین، روش های تشخیصی خاص به ندرت مورد استفاده قرار می گیرند. در بیماران شدید که به مدت طولانی در بیمارستان بستری هستند از وزن کشی کنترلی استفاده می شود. کاهش وزن ناگهانی و علائم اضافی نشان دهنده کم آبی بدن است. وزن کنترلی را می توان در ورزشکاران در طول تمرینات فشرده استفاده کرد.
کم آبی با از دست دادن الکترولیت های خون و تغییر در تعادل اسید و باز همراه است. بنابراین، هنگامی که علائم ظاهر می شوند، یک مطالعه بیوشیمیایی الکترولیت های خون، اوره و نیتروژن انجام می شود. اگر حالت آلکالوز متابولیک (قلیایی شدن) وجود دارد، لازم است شاخص های کلرید در ادرار را بدانید.
در نارسایی قلبی یا مزمن کلیوی، هم کم آبی بدن و هم افزایش شدید حجم مایع در خون خطرناک است. بنابراین اندازه گیری تهاجمی فشار ورید مرکزی و فشار گوه ای شریان ریوی در این بیماران انجام می شود.
تشخیص دهیدراتاسیون با سطح الکترولیت ها در ادرار و اسمولالیته آن همیشه درست نیست. در بیمارانی که کلیه‌های سالم دارند، سدیم به مدت طولانی در بدن حفظ می‌شود، بنابراین در غلظت‌های بالا در ادرار ظاهر نمی‌شود.
اگر کم آبی با آلکالوز متابولیک همراه باشد، کلیه ها سدیم بیشتری دفع می کنند تا بی کربنات اضافی که خون را قلیایی می کند، خارج کند.

درمان کم آبی بدن

برای درمان کم آبی لازم است که کمبود آب و الکترولیت ها در اسرع وقت جبران شود. استفاده از آب خالص غیرممکن است، زیرا به دلیل از بین رفتن یون های خون، در بدن باقی نمی ماند.
در اشکال خفیف کم آبی، در صورت عدم استفراغ، می توان آبرسانی خوراکی را انجام داد. برای این کار از محلول های آب نمک استفاده می شود. استفاده از پودر Regidron موثر است که می توان آن را به طور مستقل با حل کردن محتویات بسته در آب تهیه کرد. حجم محلول نوشیده شده توسط شدت کم آبی بدن تعیین می شود. اگر نگران اسهال هستید، باید 100 میلی لیتر هر 3 تا 5 دقیقه بنوشید.
با گرمازدگی، هنگامی که تشنج ظاهر می شود، با از دست دادن مایع در ادرار، باید 900 میلی لیتر از محلول را به مدت 30 دقیقه در بخش های کوچک مصرف کنید. سپس به درمان نگهدارنده روی می آورید.
هنگام درمان کم آبی بدن، به خاطر داشته باشید که علت از دست دادن مایعات را بررسی کنید.
در موارد شدید که کم آبی بدن منجر به اختلال در عملکرد اندام های داخلی می شود، بستری شدن اورژانسی در بیمارستان و استفاده از محلول های وریدی برای بازگرداندن تعادل آب و الکترولیت ضروری است. این می تواند محلولی از کلرید سدیم، رینگر، پتاسیم یا گلوکز باشد.
با سوختگی و برخی علل دیگر کم آبی بدن همراه با مایعات مقدار زیادی پروتئین از دست می دهد. بنابراین، کم آبی شامل استفاده از محلول های آلبومین، دکستران، نشاسته هیدروکسی اتیل است. آنها نه تنها به افزایش حجم مایع در خون کمک می کنند، بلکه از دفع آن در بافت ها و ایجاد ادم شدید جلوگیری می کنند.
کم آبی بدن می تواند عواقب جدی به خصوص در دوران کودکی و سالمندی و همچنین در افراد مبتلا به بیماری های همراه داشته باشد. بنابراین، لازم است تعادل آب را به دقت کنترل کنید، اسهال یا استفراغ را به موقع و به درستی درمان کنید. در بیماران مبتلا به دیابت سطح گلوکز باید کنترل شود.

  حالت افزایش از دست دادن رطوبت از بدن است که با تشنگی، خشکی پوست و کاهش ادرار مشخص می شود. با افزایش کمبود رطوبت، فشار خون بیمار کاهش می یابد، پوست رنگ پریده می شود، اختلال در هوشیاری، تغییرات پاتولوژیک در ترکیب خون و افزایش هماتوکریت ایجاد می شود. این نام برای افزایش حجم گلبول های قرمز نسبت به حجم قسمت مایع خون است.
با توجه به اینکه بافت های بدن انسان 60٪ آب است و به نوبه خود حاوی نمک های مختلف است، بدیهی است که نقض تعادل آب و نمک مملو از شرایط پاتولوژیک و حتی بیماری ها است. بطور کلی آب برای تنظیم حرارت مناسب، عملکرد کامل اندام های گوارشی و پاکسازی بدن، برای اطمینان از فعالیت حرکتی، تنفس و بینایی لازم است. با مقدار ناکافی آب، بدن ابتدا از مایع خارج سلولی متحرک استفاده می کند و سپس از مایع درون سلولی استفاده می شود که عملکرد طبیعی بدن را مختل می کند.