آکنه در کودکان چه علت و درمانی دارد؟

آکنه در کودکان یکی از شایع ترین بیماری های پوستی به خصوص در سنین نوجوانی است. این مشکل مربوط به نقض فولیکول های مو و غدد چربی است که مسدود شده و منجر به تشکیل آکنه و کیست می شود. این مشکل در پزشکی آکنه ولگاریس نامیده شده که به عنوان التهاب غدد چربی تعریف می شود که به دلیل افزایش طبیعی سنتز هورمون در دوران نوجوانی ایجاد می شود . اغلب آنها در صورت، پشت و قفسه سینه ظاهر می شوند .
اغلب این آکنه ها در دوران بلوغ و در نتیجه فعالیت هورمونی رخ می دهد. که علاوه بر درد و ناراحتی، آکنه در پسران و دختران مملو از انزوای اجتماعی، نیاز دائمی به پنهان شدن، اعتماد به نفس پایین و در برخی موارد حتی ایجاد اضطراب و افسردگی است.
حدود 70 تا 80 درصد نوجوانان از این مشکل با شدت های متفاوت رنج می برند. اگرچه آکنه به عنوان یک بیماری نوجوانان در نظر گرفته می شود، اما در کودکان خردسال یا بزرگسالان نیز به عنوان واکنشی به تغییرات هورمونی ظاهر می شود.

طبقه بندی آکنه

اساساً دو نوع آکنه وجود دارد که بر اساس گروه سنی طبقه بندی می شوند:

– در نوزادان و کودکان خردسال.
این باور که آکنه فقط نوجوانان و بزرگسالان را درگیر می کند اشتباه است. این مشکل در نوزادان، کودکان پیش دبستانی ه و دانش آموزان ابتدایی، اگرچه نادر ست، اما ممکن است ایجاد شود. حتی نوزادان تازه متولد شده نیز با این مشکل روبرو هستند زیرا مادران آنها اندکی قبل از تولد هورمون هایی را به آنها منتقل می کنند. آکنه همچنین زمانی ایجاد می شود که استرس ناشی از زایمان باعث شود بدن نوزاد این هورمون ها را ترشح کند.

– نوجوانان و بزرگسالان.
آکنه در 80 درصد افراد بین 11 تا 30 سال ایجاد می شود . معمولاً در دوران بلوغ تغییرات هورمونی رخ می دهد. افزایش تولید هورمون های جنسی در دوران بلوغ، غدد چربی را فعال تر می کند.

علل و عوامل خطر

آکنه در اطراف فولیکول های مو ایجاد می شود و از تولید بیش از حد سبوم به وجود می آید. افزایش ترشح سبوم، همراه با وجود سلول های مرده پوست روی اپیدرم، منجر به گرفتگی فولیکول های ساقه مو می شود که با ظاهر شدن کومدون ها همراه است.
کومدون ها همان جوش های ریز با نوک سفید هستند که وقتی در معرض اکسیژن قرار می گیرند سیاه می شوند. تشدید وضعیت آکنه در اثر دخالت یک فرآیند عفونی ایجاد می شود. محیط مرطوب و روغنی بستر مناسبی برای تولید مثل باسیل های آکنه (Propionibacterium acnes) است.
در حضور باکتری، یک واکنش التهابی از جوش هایی که پلاک قرمزی در بالای پوست ایجاد می کنند، ایجاد می شود. علامت نهایی آکنه، آکنه ندولار نامیده می شود که با کانون های التهابی بزرگ مشخص می شود که می تواند صدمه دیده و حتی بعد از بهبودی جای جوش باقی بماند.

عوامل متعددی وجود دارد که احتمال ابتلای کودک به آکنه را افزایش می دهد:

– استفاده از محصولات مراقبت از پوست و مو حاوی مواد شیمیایی که پوست را تحریک می کند.
– استفاده از صابون قلیایی و آب بسیار داغ
– موقعیت های استرس زا مکرر یا تنش عصبی مداوم
– تعریق بیش از حد و شوره سر.
مطالعه در مورد عوامل ایجاد کننده آکنه در کودکان به یافتن راه هایی برای پیشگیری و درمان این بیماری کمک می کند. این مشکل به کودک این امکان را می دهد تا بر استرس و افسردگی که به دلیل آکنه روی پوست خود تجربه می کند غلبه کند.
علت آکنه دوران کودکی می تواند غدد درون ریز باشد. به همین دلیل است که اگر کودک شما آکنه دارد حتماً باید با پزشک مشورت کنید تا آسیب شناسی های شدیدی مانند هیپرپلازی مادرزادی آدرنال، تومورهای بدخیم بیضه و سندرم تخمدان پلی کیستیک را حذف کنید.

علائم آکنه در کودکان

جوش ها در هر قسمتی از بدن ظاهر می شوند. با این حال، اغلب آنها در مکان هایی ظاهر می شوند که غلظت بالایی از غدد چربی وجود دارد.

شایع ترین نواحی آسیب دیده در کودکان مبتلا به آکنه عبارتند از:

– گوش ها.
آکنه در گوش کودک در پشت گوش، در امتداد لبه و روی لوب، نزدیکتر به ناحیه تمپورال در قاعده بالایی قرار دارد. جوش ها شبیه نقاط سیاه یا پاپول های ملتهب هستند.

– صورت.
آکنه روی صورت کودک با چند کومدون بسته یا باز جداگانه مشخص می شود. بسته ها با پاپول های سفید مایل به زرد یا مرواریدی نشان داده می شوند که اندازه آنها از 1 تا 2 میلی متر متغیر است. با گذشت زمان، آنها به کومدون های باز تبدیل می شوند که شبیه به نقاط سیاه هستند.

– بینی.
آکنه روی بینی کودک به عنوان پوسچول یا پاپول جدا شده عمل می کند – که توسط لبه صورتی احاطه شده است.

چگونه درمان می شود؟

درمان آکنه در کودکان شامل استفاده از پمادهای موضعی طبق تجویز پزشک، همراه با آنتی بیوتیک درمانی خوراکی یا داروهایی است که برای درمان داخلی در نظر گرفته می شود.
درمان خارجی اغلب شامل استفاده از پمادهای رتینوئیدی است که التهاب را کاهش داده و به لایه برداری لایه بالایی پوست کمک می کند. پمادهای موضعی را می توان بدون نسخه استفاده کرد. این ترکیبات حاوی مقدار کمی ماده فعال هستند، بنابراین بی خطر هستند.
علاوه بر مراقبت های پزشکی، مهم است که به یاد داشته باشید که آکنه در مناطق مرطوب پوست ایجاد می شود، بنابراین حفظ بهداشت مناسب ضروری است. پاکسازی به موقع و کامل پوست می تواند به میزان قابل توجهی التهاب را کاهش دهد. اولویت دادن به محصولات مراقبتی تجویز شده مهم است، زخم ها را مالش یا خراش ندهید، زیرا این کار باعث تحریک اضافی و تشدید روند التهابی می شود.
همچنین می توانید از داروهای ضد باکتری استفاده کنید که به از بین بردن واکنش التهابی کمک می کند. تحت هیچ شرایطی نباید جوش سرسیاه را دستکاری کنید، زیرا باعث گسترش عفونت باکتریایی می شود و همچنین می تواند منجر به زخم شدن پوست شود.