سردردهای ناشی از ورزش ، در حین یا سردرد بعد از ورزش بطور مداوم و شدید رخ می دهد. برخی از فعالیت های مرتبط با سردرد ورزشی شامل دویدن، قایقرانی، تنیس، شنا و وزنه برداری است.
پزشکان سردردهای ورزشی را به دو دسته تقسیم می کنند.
1. سردردهای ورزشی اولیه که معمولاً بی ضرر هستند و به هیچ مشکل اساسی مرتبط نیستند و اغلب با دارو قابل پیشگیری هستند.
2. سردردهای ورزشی ثانویه که ناشی از یک مشکل اساسی و اغلب جدی در مغز (مانند خونریزی یا تومور) یا خارج از مغز ( مانند بیماری عروق کرونر) هستند. سردردهای ورزشی ثانویه ممکن است نیاز به مراقبت فوری پزشکی داشته باشند.
علائم سردردهای ورزشی اولیه
این سردردها:
– معمولا به عنوان سردرد ضربان دار توصیف می شوند.
– در حین یا بعد از ورزش بطور شدید رخ می دهند.
– هر دو طرف سر را تحت تأثیر قرار می دهند.
سردردهای ورزشی ثانویه
این سردردها ممکن است باعث :
– علائم مشابه سردردهای ورزشی اولیه
– استفراغ
– از دست دادن هوشیاری
– دوبینی
– سفتی گردن
سردردهای ورزشی اولیه معمولاً بین پنج دقیقه تا 48 ساعت طول کشیده در حالی که سردردهای ورزشی ثانویه معمولاً حداقل یک روز و گاهی چندین روز یا بیشتر طول می‌کشند.
علت سردرد بعد از ورزش
علت دقیق سردردهای ورزشی اولیه ناشناخته است. یک نظریه این است که ورزش شدید باعث گشاد شدن عروق خونی داخل جمجمه و ایجاد سردرد می شود.
اما سردردهای ورزشی ثانویه ناشی از یک مشکل اساسی است که شامل موارد زیر می باشند:
– خونریزی در ناحیه بین مغز و غشاهای نازکی که مغز را می پوشانند (خونریزی زیرآکنوئید)
– ناهنجاری در رگ خونی منتهی به مغز یا داخل آن
– تومورهای سرطانی یا غیر سرطانی
– انسداد جریان مایع مغزی نخاعی
– عفونت سینوس
– ناهنجاری های ساختاری در سر، گردن یا ستون فقرات
عوامل خطر سردرد بعد از ورزش
عواملی که خطر ایجاد سردردهای ورزشی را افزایش می دهد عبارتند از :
– ورزش در هوای گرم
– ورزش در ارتفاع
– سابقه شخصی و خانوادگی میگرن
نحوه تشخیص علت
پزشک احتمالاً آزمایش تصویربرداری را توصیه می کند، به خصوص اگر:
– سردرد بیش از چند ساعت طول کشیده باشد.
– سردرد به طور ناگهانی، مانند یک رعد و برق، به بیمار حمله کند.
– سن بیمار بیشتر از 40 سال باشد.
– علائم و نشانه های دیگری مانند حالت تهوع، استفراغ یا اختلالات بینایی وجود داشته باشد.
در این موارد، انواع مختلف تست‌های تصویربرداری می‌توانند به پزشک کمک کنند تا بررسی کند که سردرد ورزشی بی‌خطر بوده یا ناشی از ناهنجاری‌های ساختاری عروقی است.
ام آر ای (MRI) :
این آزمایش از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر مقطعی از ساختارهای درون مغز استفاده می کند.
آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی (MRA) و توموگرافی کامپیوتری (CT) آنژیوگرافی:
این آزمایش‌ها رگ‌های خونی منتهی به مغز و داخل آن را تجسم می کنند.
سی تی اسکن:
سی تی اسکن از اشعه ایکس برای تولید تصویر مقطعی از مغز استفاده می کند. این آزمایش می تواند خونریزی تازه یا اخیر که در داخل یا اطراف مغز ایجاد شده را نشان دهد و اغلب در صورتی که سردرد کمتر از 48 ساعت قبل از آن اتفاق افتاده باشد، استفاده می شود.
گاهی اوقات نیاز به ضربه زدن به ستون فقرات (پنکسیون کمری) نیز وجود دارد، به خصوص اگر سردرد ناگهانی و اخیرا شروع شده باشد و تصویربرداری از مغز طبیعی به نظر برسد.
درمان
اگر هیچ مشکل ساختاری یا عروقی زمینه‌ای باعث سردرد ورزشی نشده باشد، پزشک ممکن است داروهایی برای پیشگیری از سردردهای ورزشی تجویز کند که باید به صورت منظم استفاده کرد.
– ایندومتاسین ((Indocin, Tivorbex یک داروی ضد التهابی است که فقط تحت نظر پزشک تجویز و مصرف می شود.
– پروپرانولول Innopran XL) Inderal) یک داروی فشار خون بوده و برای جلوگیری از سردردهای ورزشی نیز استفاده می شود.( فقط تحت نظارت و تجویز پزشک)
درمان های دیگر، از جمله ناپروکسن (ناپروسین)، فنلزین (ناردیل) و ارگونووین، در برخی افراد موثر گزارش شده است.
اگر سردردهای ورزشی شما قابل پیش بینی هستند، ممکن است بتوانید یک یا دو ساعت قبل از یک رویداد برنامه ریزی شده، مانند مسابقه تنیس یا پیاده روی در ارتفاعات، دارو مصرف کنید. اگر سردردهای ورزشی شما مکرر یا غیرقابل پیش بینی است، ممکن است پزشک تشخیص دهد که هر روز از داروهای پیشگیری کننده استفاده کنید.
هشدار : هرگونه مصرف دارو ، لازم است با تجویز و تشخیص پزشک باشد . از مصرف خودسرانه دارو بپرهیزید.
منبع