اسکیزوفرنی در کودکان چیست؟

اسکیزوفرنی در کودکان یکی از بیماری هایی است که ممکن است در برخی از کودکان رخ دهد. در سال های اخیر، آسیب شناسی روانی شدید در دوران کودکی افزایش یافته است، از جمله بیماری نامطلوب از دید روان درمانگران اسکیزوفرنی دوران کودکی است.
طبق آمار، در سال 2010 اسکیزوفرنی در 1٪ از کودکان مبتلا به بیماری روانی تشخیص داده شد. در حال حاضر، این رقم در حال حاضر 3 درصد است. علاوه بر این، تشخیص زودتر این بیماری را می توان بنا به صلاحدید پزشک انجام داد، امروزه معیارهای تشخیصی واضحی برای اسکیزوفرنی وجود دارد که اجازه نمی دهد قبل از تشکیل تصویر بالینی دقیق بیماری، تشخیص نهایی انجام شود.

علل ایجاد اسکیزوفرنی در کودکان

تا به امروز، علل اسکیزوفرنی به طور دقیق مشخص نشده است. اعتقاد بر این است که اساس این بیماری نقض متابولیسم انتقال دهنده های عصبی، به ویژه دوپامین است که تحت تأثیر آن، انتقال تکانه های عصبی در مغز تسریع می شود. در برخی موارد، استعداد ارثی باعث ایجاد این بیماری است . علاوه بر این، این بیماری اغلب از طریق نسل های قبل به کودک به عنوان مثال، از یک مادربزرگ به نوه اش منتقل می شود.
علاوه بر این، عواملی وجود دارد که می تواند روند اسکیزوفرنی را شروع یا تشدید کند. از جمله اثرات نامطلوب بر جنین در دوران بارداری و زایمان در مادر (سیگار، اعتیاد به الکل، مصرف مواد مخدر، مسمومیت با حلال های مختلف، استفاده از داروهای بسیار سمی، قرار گرفتن در معرض اشعه، عفونت های مزمن، استرس و غیره) است. ثابت شده است که اسکیزوفرنی بیشتر در کودکان مبتلا به ضایعات مغزی ایسکمیک ایجاد می شود. بزرگترین خطر از نظر خطر ابتلا به یک روند اسکیزوفرنی، هیپوکسی بخش های قشر نیمکره راست مغز، شکنج گیجگاهی، قشر پیش پیشانی، آمیگدال و تالاموس است.

علائم اسکیزوفرنی دوران کودکی

اسکیزوفرنی دوران کودکی یک اختلال روانی شدید است. این یک بیماری مزمن و به طور پیوسته پیشرونده با علائم روانپریشی فزاینده است. پیش آگهی اسکیزوفرنی دوران کودکی بسیار بدتر از بزرگسالان است.
اسکیزوفرنی دوران کودکی با چند شکلی مشخص تظاهرات بالینی مشخص می شود. وجود و شدت علائم خاص به شکل بیماری بستگی دارد.
در سن دو سالگی، کودک گفتار خود را توسعه می دهد. تا این مرحله، علائم اصلی نقض ارتباط عاطفی با مادر و رفتار توهم‌آمیز است. کودک واقعیت را فقط برای خودش می بیند یا می شنود و مطابق آن رفتار می کند. رایج ترین تظاهرات: ترس های غیر منطقی ، به عنوان مثال، ترس از رنگ سفید.
ورود به مهدکودک آغاز یک زندگی اجتماعی فعال است. و در اینجا، جداشدگی یا وسواس، درماندگی یا پرخاشگری، پیشرفت یا عقب ماندگی خود را نشان می دهد. اگر کودک شما علائم غیرعادی دارد، به روانپزشک کودک مراجعه کنید که می داند چگونه اسکیزوفرنی را در کودک تشخیص دهد.

اسکیزوفرنی ساده

این شکل از بیماری می تواند در هر سنی از جمله دوران نوزادی و اوایل کودکی خود را نشان دهد. این شکل با علائمی نظیر هذیان و توهم با علائم منفی واضح (بی تفاوتی، ابولیا، اوتیسم، بی لذتی) مشخص می شود. علاوه بر این، این شکل از بیماری با بیش‌جنس‌ گرایی پاتولوژیک و اختلالات خوردن مانند بولیمیا نیز مشخص می ‌شود.

اسکیزوفرنی هبفرنیک

شدیدترین و نامطلوب ترین نوع بیماری است. این مشکل با هیجان، پرخاشگری، نوسانات خلقی و منفی گرایی شدید آشکار می شود. کودکانی که از این شکل از اسکیزوفرنی رنج می برند، قابل آموزش نیستند. اولین علائم بالینی قابل توجه بیماری اغلب در سن 10-14 سالگی ظاهر می شود.

اسکیزوفرنی کاتاتونیک

بدخیم ترین شکل اسکیزوفرنی دوران کودکی که با اختلال در تون عضلانی به شکل تحریک کاتاتونیک یا بی حسی مشخص می شود.

اسکیزوفرنی پارانوئید

با علائم شدید هذیانی و توهم مشخص می شود. اغلب، این شکل از اسکیزوفرنی در نوجوانی رخ می دهد.

نحوه تشخیص اسکیزوفرنی در دوران کودکی

برای تشخیص اسکیزوفرنی در کودکان در اکثر موارد نیاز به معاینه در بیمارستان روانپزشکی است. همه کودکان مشکوک به اسکیزوفرنی نیاز به معاینه روانشناختی با هدف شناسایی تغییرات در حوزه عاطفی- ارادی کودک دارند.

درمان

درمان اسکیزوفرنی دوران کودکی توسط روانپزشک لازم است بدون قطع جلسات انجام شود . بدون درمان، روند اسکیزوفرنی به سرعت رشد می کند و منجر به ناسازگاری کامل خانگی و اجتماعی کودک می شود.
متاسفانه هیچ درمانی برای اسکیزوفرنی وجود ندارد. هدف درمان متوقف کردن علائم پاتولوژیک و به حداکثر رساندن مدت زمان بهبودی است.
وظیفه اصلی روانپزشک انتخاب درمان حمایتی کافی است که از بروز تشدید در اسکیزوفرنی دوران کودکی جلوگیری کند.
درمان هر تشدید با علائم روان پریشی نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد، زیرا تنها در شرایط بیمارستانی، تحت نظارت پزشکان، می توان علائم حاد را متوقف کرد و یک درمان حمایتی موثر انتخاب کرد.
با یک شکل ساده از بیماری، در برخی موارد، می توان به بهبودی پایدار و حتی مادام العمر دست یافت، اما تنها از طریق درمان نگهدارنده منظم. هنگامی که در 100٪ موارد درمان متوقف می شود، عود بیماری رخ می دهد.
برای به حداقل رساندن خطر ابتلا به یک نوع اسکیزوفرنی در دوران کودکی، توجه به محیط اجتماعی که کودک در آن پرورش می یابد ضروری است. خانواده باید بتواند روابط دوستانه و قابل اعتماد، بدون خشونت و فشار عاطفی برای کودک ایجاد کند.