بیماری لژیونر ، یک نوع شدید پنومونی است. این بیماری توسط طیف وسیعی از باکتری های لژیونلا ایجاد می شود. این یک بیماری جدی است که گاهی اوقات می تواند کشنده باشد .
تقریباً 40 گونه از این باکتری ها در طبیعت وجود دارد. برخی از آنها برای انسان خطرناک هستند، برخی دیگر تهدیدی نیستند. سویه هایی که باعث بروز بیماری می شوند معمولاً به دو دسته تقسیم می شوند. یک واقعیت قابل توجه این است که ابتلا به بیماری لژیونز از طریق تنفس غیرممکن است، اما افراد با استنشاق باکتری از هوا بیمار می شوند.
یکی از تظاهرات مشخصه لژیونلوز، سندرمی است که نام پزشکی تب پونتیاک بر روی آن گذاشته شده است. بدون علائم واضح رخ می دهد و در سیر ، شبیه آنفولانزای معمولی است. این بیماری می تواند خود به خود و بدون استفاده از دارو از بین برود، اما اگر به شکل شدیدتر لژیونلوز تبدیل شود، نمی توان از درمان شدید و جدی اجتناب کرد.
با درمان به موقع، می توانید به سرعت از شر لژیونلوز خلاص شوید، اما در برخی از بیماران، به خصوص اگر قبلاً با آسیب شناسی های جدی همزمان تشخیص داده شده باشد، اغلب عوارض مختلفی ایجاد می شود.
گسترش بیماری لژیونر
زیستگاه باکتری لژیونلا خاک و آب است، اما اغلب در خانه ها، عمدتاً در سیستم های آبرسانی زندگی می کنند که شامل لوله کشی فاضلاب، کولر، رطوبت ساز، جکوزی و غیره است. به عنوان یک قاعده، شیوع این بیماری در خانه های بزرگ با سیستم های لوله کشی پیچیده رخ می دهد.
عفونت زمانی رخ می دهد که فرد قطرات نامرئی آب حاوی سویه های باکتری را استنشاق کند. شما می توانید با دوش گرفتن یا شنا در استخر آلوده ، بیمار شوید. چندین منبع آبی دیگر وجود دارد که از نظر تئوری، خطر ابتلا به بیماری در آن می تواند بسیار بالا باشد:
– حمام با اثر هیدروماساژ
– هر نوع سیستم تهویه مطبوع
– تجهیزات فیزیوتراپی
– فواره ها، سیستم های زهکشی در مجتمع های بزرگ هتل و سایر موسسات عمومی.
همچنین ممکن است از طریق تماس منظم با خاکی که باکتری ها در آن مستقر شده اند، آلوده شوید، به عنوان مثال، هنگام کار در باغ سبزیجات یا باغ، یا زمانی که از خاک آلوده هنگام کاشت مجدد گل های خانه استفاده می شود.
علائم بالینی لژیونلوز
دوره کمون برای بیماری لژیونر بین 2 تا 10 روز پس از ورود باکتری به بدن است. علائم بیماری معمولاً سردرد و درد عضلانی، تب شدید، درجه حرارت بالا (بالای 38 درجه سانتیگراد) است. پس از دو تا سه روز، علائم ریوی به شکل درد قفسه سینه و تنگی نفس شدید ایجاد می شود. سرفه ممکن است با ترشحاتی به شکل مخاط یا خون شروع شود. در موارد شدید، علائم با علائم مسمومیت شدید (اسهال، استفراغ و تهوع) و همچنین تغییرات ناگهانی در وضعیت روانی بیمار همراه است.
هدف اصلی که لژیونلا بر آن تأثیر می گذارد، ریه های انسان است، اما در برخی موارد سایر اندام ها، از جمله قلب، می توانند تحت تأثیر قرار گیرند. اگر علائم توصیف شده ظاهر شد، باید در اسرع وقت با پزشک مشورت کنید.
روش های تشخیصی
پزشکان بر اساس علائم بالینی و آزمایشات آزمایشگاهی ، بیماری لژیونر را تشخیص می دهند. علائم بیماری لژیونز تفاوت چندانی با سایر انواع ذات الریه ندارد، بنابراین این باکتری تنها در آزمایشگاه قابل تشخیص است. به عنوان یک قاعده، برای بیماران برای تعیین اینکه آیا آنتی ژن لژیونلا دارند یا نه، آزمایش خون و ادرار تجویز می شود. پزشک همچنین تصویر برداری توسط اشعه ایکس ریه را نیز تجویز می کند. در موارد شدید، ممکن است به داده های به دست آمده از طریق پونکسیون نخاع و ام آر ای نیاز باشد. این روش های تحقیقاتی تنها زمانی استفاده می شود که بیمار علائم شدید عصبی و روانی به صورت هذیان، از دست دادن جهت گیری در فضا، اختلال هوشیاری و … داشته باشد.
درمان
روش اصلی درمان بیماری لژیونر داروهای ضد باکتری است. هرچه زودتر پزشک این داروها را تجویز کنند، زودتر می تواند فرآیند را کنترل و آن را از بدن حذف کرد و از عوارض تهدید کننده زندگی جلوگیری کند. لژیونلا ذاتاً یک انگل درون سلولی است و بنابراین در برابر بسیاری از آنتی بیوتیک ها بسیار مقاوم است. به همین دلیل است که برای درمان مؤثر، آنتی بیوتیک هایی نیاز است که به خوبی از طریق غشای سلولی نفوذ کرده و در فضای بین سلولی تجمع می کنند. اینها شامل داروهایی از گروه ماکرولیدها و فلوروکینولون ها می شود:
– آزیترومایسین
– کلاریترومایسین
– اریترومایسین
همه آنها در برابر لژیونلا فعالیت بالایی دارند.
درمان این بیماری اغلب در محیط بیمارستان انجام می شود. تب پونتیاک اگر با عوارض جدی تری همراه نباشد در خانه قابل درمان است. معمولاً روش‌های استانداردی که برای سرماخوردگی استفاده می‌شود کمک می‌کند مانند نوشیدن نوشیدنی‌های گرم فراوان، ویتامین C، دمنوش‌های گیاهی و استراحت در رختخواب.
گاهی اوقات بیماری لژیونلوز با تعدادی از عوارض خطرناک همراه است:
– نارسایی حاد تنفسی : اگر ریه ها ضعیف شده و بدن در شرایط کمبود اکسیژن قرار گیرد، می تواند رخ دهد.
– شوک سپتیک : فشار خون به طور ناگهانی کاهش می یابد و جریان خون به اندام ها ضعیف می شود. قلب استرس بسیار زیادی را تجربه می کند که منجر به نارسایی قلبی و اغلب منجر به مرگ می شود.
– نارسایی حاد کلیه : کلیه ها از کار می افتند و از فیلتر کردن مواد زائد از خون جلوگیری می کنند. تجمع مواد و مایعات مضری وجود دارد که نمی توانند از بدن خارج شوند.
بیشتر اوقات، چنین عوارضی در موارد پیشرفته مشاهده می شود.