فیبروم ها تومور یا رشد غیر طبیعی هستند که در داخل یا روی رحم زنان ایجاد می شوند.
گاهی اوقات این تومور ها بسیار بزرگ شده و باعث درد شدید شکم و یا پریود های سنگین می شوند.
در موارد دیگر آن ها اصلا هیچ علامت یا علائمی ایجاد نمی کنند.
فیبروم ها با نام های دیگری همچون لیومیوم ها، میوم ها و میوم رحم شناخته می شوند که زنان تا سن ۵۰ سالگی به آنها مبتلا می شوند . اکثر زنان هیچ علامتی نداشته و ممکن است هرگز متوجه این مشکل نشوند.
انواع فیبروم ها
نوع فیبروم یک زن به محل آن در داخل یا روی رحم بستگی داردو شامل موارد زیر است:
– فیبروم داخل دیواره
فیبروم داخل دیواره رایج ترین نوع فیبروم است که در دیواره عضلانی رحم ظاهر می شود و ممکن است بزرگتر شده و رحم را کشیده کند.
– فیبروم ساب سروزال
فیبروم های ساب سروزال در قسمت بیرونی رحم تشکیل می شوند که به آن سروزا می گویند. آنها ممکن است به اندازه بزرگ شوند که رحم را از یک طرف بزرگتر نشان دهند.
– فیبروم ساقه دار
تومورهای ساب سروزال می‌توانند یک پایه همانند ساقه ایجاد کنند که باریک بوده و از تومور حمایت می کند و به عنوان فیبروم ساقه دار شناخته می شود.
– فیبروم های زیر مخاطی
این نوع تومورها در لایه ماهیچه های میانی یا میومتر رحم ایجاد می شوند و به اندازه انواع دیگر فیبروم رایج نیستند.
چه چیزی باعث ایجاد فیبروم می شود؟
دلایل ایجاد این رشته های غیر طبیعی مشخص نیست، اما عوامل متعددی ممکن است بر شکل گیری آن ها تاثیر گذار باشند که عبارتند از:
– هورمون ها
استروژن و پروژسترون هورمون هایی هستند که توسط تخمدان ها تولید می شوند. آنها باعث می شوند که پوشش داخلی رحم در طول هر چرخه قاعدگی بازسازی شود و ممکن است رشد این تومورها را تحریک کنند.
– سابقه خانوادگی
این رشته های غیر طبیعی ممکن است در خانواده وجود داشته باشد . اگر مادر ، خواهر یا مادر بزرگ شما سابقه این بیماری را داشته باشد ممکن است شما نیز به آن مبتلا شوید.
– بارداری
بارداری باعث افزایش تولید استروژن و پروژسترون در بدن می شود، بنابراین ممکن است رشد فیبروم ها در دوران بارداری افزایش یابد.
چه کسانی در معرض خطر فیبروم هستند؟
زنان در صورت داشتن یک یا چند مورد از عوامل خطر زیر در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این تومور ها هستند:
– بارداری
– سابقه خانوادگی فیبروم
– سن ۳۰ سال یا بیشتر
– وزن بالای بدن
علائم فیبروم چیست؟
علائم به تعداد تومورهایی که دارید و همچنین محل و اندازه آنها بستگی دارد. به عنوان مثال فیبروم های زیر مخاطی ممکن است باعث خونریزی شدید قاعدگی و مشکل در بارداری شوند.
اگر تومورها کوچک باشند یا در حال یائسگی هستید ممکن است علائمی نداشته باشد.
فیبروم ها ممکن است در طول یائسگی و بعد از آن کوچک شوند که این به این دلیل است که زنان یائسه با کاهش سطح استروژن و پروژسترون مواجه می شوند.
علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
– خونریزی شدید در طول قاعدگی که شامل لخته خون نیز است.
– درد در لگن یا کمر
– افزایش دردهای قاعدگی
– افزایش ادرار
– درد هنگام مقاربت
– قاعدگی که بیشتر از حد معمول طول بکشد.
– فشار یا پری در زیر شکم
– تورم یا بزرگ شدن شکم
فیبروم چگونه تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص صحیح باید به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید تا معاینه لگن انجام شود. این معاینه برای بررسی وضعیت اندازه و شکل رحم استفاده می شود . همچنین ممکن است نیاز به انجام آزمایشات دیگری باشید که عبارتند از:
سونوگرافی
در سونوگرافی از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تولید تصاویر رحم بر روی صفحه نمایش استفاده می شود. این روش به پزشک این امکان را می‌دهد تا ساختارهای داخلی و فیبروم های موجود را ببیند.
سونوگرافی ترانس واژینال که در آن پروب سونوگرافی وارد واژن می شود ممکن است تصاویر واضح تری ارائه دهد.
ام آر آی لگن
این آزمایش تصویر برداری عمیق تصاویری از رحم ، تخمدان ها و سایر اندام های لگنی تولید می کند.
فیبروم چگونه درمان می شود؟
پزشک بر اساس سن، اندازه فیبروم و سلامت کلی بیمار یک برنامه درمانی ایجاد می کند یا ممکن است از ترکیبی از درمان ها استفاده کند.
پزشک ممکن است داروهایی برای این مشکل تجویز کند و همچنین ممکن است ترکیبی از درمان ها را تجویز کند.
داروها شامل لوپرولید که باعث کاهش سطح استروژن و پروژسترون و همچنین آگونسیت های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین می شود که در نهایت قاعدگی را متوقف و فیبروم را کوچک می‌کند.
آنتاگونیست ها GNRH همچنین به کوچک شدن فیبروم ها کمک می کنند . آنها با متوقف کردن بدن از تولید هورمون محرک فولیکول FSH و هورمون لوتئین کننده LH کار می کنند. مثال ها عبارتند از:
– داروی تزریقی گانیرلیکس استات
– داروی تزریقی سترورلیکس استات
– الاگولیکس که در داروی خوراکی الاگولیکس وجود دارد.
گزینه های دیگری که می توانند به کنترل خونریزی و درد کمک کنند اما فیبروم ها را کوچک نکرده یا از بین نمی برند عبارتند از :
– یک دستگاه داخل رحمی IUD که هورمون پروژسترون را آزاد می کند.
– مسکن های ضد التهابی بدون نسخه مانند ایبوپروفن
– قرص های ضد بارداری
جراحی
عمل جراحی برای برداشتن توده های بسیار بزرگ یا چندگانه ممکن است انجام شود که با نام میومکتومی شناخته می شود.
میومکتومی شکمی شامل یک برش بزرگ در شکم برای دست یابی به رحم و برداشتن فیبروم است . این جراحی را می توان به روش لاپاراسکوپی نیز انجام داد و با استفاده از چند برش کوچک و با استفاده از ابزار جراحی و دوربین که در آن قرار می گیرد، انجام می شود . فیبروم ها ممکن است پس از جراحی دوباره رشد کنند.
در صورتی که وضعیت بیمار بدتر شود و یا اگر هیچ درمان دیگری موثر نباشد پزشک ممکن است هیسترکتومی را انجام دهد که به این معناست که فرد در آینده نمی تواند بچه دار شود.